BEN ARTIK 18'İM.. (:

Nasıl oluyoooor vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyooor ??

Geçiyor valla,vakit geçmiyor diye mızmızlandım,hayat bi öyle kötü ama böyle de güzel diye arafta kaldım,çok ağladım,çok güldüm,üzüldüm,kandırıldım,kandım!:)

Öyle de bi yazıyorum ki sanki yolun yarısına geldim :D

Ahh kendimi nasıl hissediyorsam öyle yazıyorum ama,en güzeli yazmak,geleceğe tebessüm edilecek cümleler bırakmak..Aldığım en doğru karar yazmak sanırım:)

Dediler ya 'Kalbinde nasılsa öyledir ötesi yok!'

Yok doğru..

Öğrendim,az çok yarım yarım öğrendim.(:

İnsanlar kötü belki ama hayatın payı büyük bunda,öğrendim!

Her duyduğuna inanmak güvenmek değil saflık,öğrendim!

Bir kişi yüzünden saflık bırakılmamalı,öğrendim!

Masumiyet kaybedilen değil kazanılan bir şey,öğrendim!

Her ne kadar anlamaya çalışsa da,kimse kimseyi anlamaz,öğrendim!

Aşk güzel bir duygu,küsmemeli,öğrendim!

Özlemek güzel ama zormuş,öğrendim!
Dostluklar altın değerindeymiş,anladım!! 

Anın kıymetini bilmeli..aldığın her nefes son nefesin olma ihtimalini taşırmış,anladım!!

 Bazen ne yaparsan yap,olmuyor bazen,anladım!!

Değer verdiğin insanlar olmalı,değer verilen olmalıymışsın,anladım!!

Gitmek değil zor olan kalıp taşın altına elini koymakmış,anladım!!

Nefret gibi çirkin duygularla içini kirletmemeliymiş insan,anladım!!

Ne yaşatırsan bir gün onu yaşıyorsun,'ah' tutarmış,anladım!!

İnsan bazen düşebileceği son noktaya kadar düşebilirmiş,anladım!!

Kaderinde varsa,yaşarmışsın,çabalamak bazen anlamsızmış,anladım!!

Böyleee böylee öğrendim,anladım,gördüm,affettim,affettiğim için kendimi affettim bazen.. :)

Yine de kalbim kocaman herkesi çok sevebilirim,büyük bir kalp taşıyorum,sevmek istiyorum ki seviyorum da :))

Yaşanacak güzellikler her zaman var..Hayat kötüyse eğer sen yaşamayı bilmiyorsundur,onurlu bir hayat yaşamak istiyorum..güzel seneler geçirmek..geriye dönüp baktığımda ikinci bir defa kendimle gurur duymak..

Akışına bırakmak değil de birlikte akmak..Ezmeden ezilmeden..mutlu olarak,mutlu ederek..

Çok şükür ki vicdanım rahat,geceleri şuçluluk duyarak uyumuyorum,bazı hatalarım var,hatta belki de çok hatam oldu..olsun,onlar da benim(!) hatalarım.. :)

Yorulmadım :)

Uzuuunca bir yazı yazmak isterdim ama bugün eğlenmeliyim :P :) 

Son olarak

HAYATIMA GİREN HERKESE,

HER ŞEYE 

TEŞEKKÜRLER 

:) 

Rina

Gitmek cesaret ister ufaklık!

gideceğin yer neresi olursa olsun sevdiklerinle arana mesafe girince varış yerinin hiçbir anlamı kalmaz.

Vedalaşmak da zor iştir biliyor musun?

Oturursun limanın kıçına, bakarsın sevdiklerine gittikçe ufalırlar ufalırlar kaybolurlar gözden, o zaman anlarsın işte;

vedalaşmak asıl kalana değil gidene koyar.
100 defa söyledim sana hüzünlü değilim, mizacım böyle.
Bak şarabımla beraberim.
Çocukluğumdan beri hayaller kuruyorum
Şarabımdan Ayrılmadan hemde.
Ben şarabımdan Ayrılmıyorum.
O da bana bunca gidene rağmen hala hayal kurdurtmaya devam ediyor.
Ne olmuş yani büyük adam olamadıksa?
Hayallerimizi satmadık ya ?

hâlâhayallerimvar:) 

Tazeoğlu'ndan

Benden kentlerce ve sayfalarca uzaktın

senden kaç aşk ve kaç yaş küçüktüm!

sende olmayanların toplamıydı hayatım ve bana bulaşmayanlarla örülüydü yaşamın!

sıfatına yeni dediğim her duygu sende eski bir yaranın adıydı.

Ben aşk kanamalı gecelerde öleceğim korkusuyla yaşarken,sen her yaralanmada sabra durmayı başaracak kadar iyi biliyordun merhemini ya da kendini iyileştirmeyi!

Hayatı Mahvetmenin İncelikleri -1-

Evet bugün ve bundan sonraki birkaç günümüzün konusu sayın okuyucu 'bir hayat itinayla nasıl mahvedilir?' benim gözümden tüm ayrıntılarıyla okuyabilirsiniz.Yok olduğum dönemide içinde bulunduran zamandan kesitler malzemem.Ben ve etrafımdaki insanlardan bazılarının normal olan hayatlarını nasıl yaşanılması zor bir hâle dönüştürdüklerini görelim beraber.

Benimle başlayalım :)

İnsanın en büyük hatalarından biri kendini tanımadan bir başkasını tanımaya çalışmasıdır bence.

Hataya sürükler,üzer hatta ağlatır çok ağlatır.

Elindekileri bilmeden yanındakileri tanımadan bir yola girmek mantıksız(mış).

Saf'ım.E yani doğal olarak saftım.Çocuktum çünkü ha şimdi değil miyim elbette ki hayır çocuğum hâla ve uzun yıllar çocuk kalıcam:)

Çocuklar napar? 

Koşulsuz inanır.,inanır ve inanırlar her söze. 

Ama insanın söylenen her şeye inanması,mantığını düşünmemesi,mutlak güvenmesi ne hoş!

Ve ne acı!

Ve ne hazin!

Hayatınızdaki herşey normalse eğer,mesela hazırlandığınız bir sınavınız bir aileniz,okulunuz,çevreniz varsa ne bileyim siz de herkes gibiyseniz.. bi hayat istersiniz farklı,bi insan belki sizi normallikten ayıracak.

Çok normal değil mi bu istek? 

Sonra kendinize sıkıcı gelirsiniz.Başlarsınız keşfe.Dışarıyı,insanları,siyaseti,sporu,dünyayı tartışırsınız,nafile..

Birileri gelir bu boşlukta sizi bir çukura iter,siz düşerken bile fark etmezsiniz ne olduğunu ne bittiğini.İnanmaya devam edersiniz değişime,yeniliğe,kurtuluşa belki kim bilebilir..

Karanlığa gözünüz alışmaya başlayınca yürürsünüz.Çarparsınız oraya buraya.Ve işte o zaman suçlamaya başlarsınız..Hâlinizi,durumuzu her seferinde duyduğunuz acıyı başkalarına mâl edersiniz.Onlar da size acımtrak gözlerle bakarlar.Konuşmazlar bazen bilirler çünkü canı yanan siz kimseyi duymazsınız kendi çığlığınızdan.

Tüm bunlar olurken işte amacınıza ulaşırsınız.

Artık hiç bir şey normal değildir hayatınızda.

Ne hazırlanacağınız bir sınav vardır,

Ne eski çevreniz, 

Ne okulunuz..

Kalanlar ;

Nefret,

Öfke,

Suçluluk 

Ve bir aşk acısının toplamı kadardır.

Yeni dünyanıza alışın ve normale dönmek için dua edin çünkü sandığınızdan daha çaresizsiniz.

Bugünlük bu kadar yeter mi okuyucu ? Yarın başka bir hayat'la karşınızda olacağım. 

Kendinize iyi davranın ve normal kalın! :)