senden bahsetmek istiyorum.
senden,sen sandığım kişiden,olmak istediğinden...
üzerinde durmak,kafa yormak istiyorum sana...
konuştukça,hatıladıkça,andıkça düşüyorsun gönülden.
anlam kattıkça eğiliyor mantığın,yok oluyorsun,hiç oluyorsun.
saygı görmeyi bilmeli insan kendisinden,en çok kendiyle beraber çünkü.
bedenini bir oraya bir buraya hoyratça taşıyorsun,kendini kaçırıyorsun.
her seferinde yeni sanıp aynı sona yakalanıyorsun.
iyi sandığın her şey ellerinden kayıp gidiyor..
çünkü sen onları insanlardan çalıyorsun,iyi değilsin ve iyi insanları yaralıyorsun...
uymuyor sana kimsenin saflığı,hiçbirinin mutluluğunu benimsemeyemiyor için..
parçalanmışsın.
sen seni analatan şarkılarda bulabiliyorsun kendini,soyutsun!
bir gün gelecek,şu an sahip olduklarını kaybedecek ve bir zamanlar elde ettiklerini hayal bile edemeyeceksin...
çaresiz kalacak,ve yine gideceksin..
kimse seni göremeyecek,senin gibi insanları bulacaksın geçtiğin yolları uzaktan izleyeceksin.yaşadıklarına inanmayacaklar..yaşadığına(!) inanmayacak!
yaşlanacaksın!!
ölüp gittiğinde en fazla bir kaç ay yasını tutan bile olmayacak...
işte o zaman sana hissetme duygusu verilecek sen de hissedeceksin ve asıl o zaman pişman olacaksın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder