ayrılık

Takılı kaldıklarıma,kalbimde doldurulamayacak yeri olanlara,ilk gerçek aşkıma,deli gibi eğlendiğim mekanlarına,bazen aceleyle bazen güle oynaya yürüdüğüm sokaklarına,evime,yıllarımı verdiğim liseme ve sana Zonguldak..veda ettim.ama sen de biliyorsun bir ayrılık değildi,ben de biliyordum daha bir çok kez gidip dönecektim sana.Neden buruk oldu peki?

Ne garip,aylarca senden uzaklaşayım diye çalıştım,taviz vermeden çalıştım,emek verdim ve senden gitmeye geldiğinde sıra kırıldım.Sen değilsin beni kıran,beni burkan,hafif üzen,kalbime dokunan.Sadece tüm hikayelerimle ortak olan bir tek sensin diye sana yazıyorum.Sen de bıraktım çoğunu..nokta koymadım bazılarına,bitirmedim de.sadece bırakıp gittim.

Ah bu vedalar..

Ağlamayacaktım.Ağlamamalıydım da.Belki anneme,bir taneme kıyamadım onunla bütünleştim..sonuçta onu da bırakıp gidiyordum ya görünende.Hani öyle bir el sallamaları sevdiklerimin..

Hayatımın ilk ayrımı..tabiki böyle duygusal olacak..ne bekliyordum ki..

Şimdi yeni bir hayat kollarını açmış bana,diğeri el sallarken..veda ederken biri diğeri hoş geldin diyor..

Sevdiklerime veda ederken orda,burda da sevdiklerimle kucaklaşıyorum,kavuşuyorum.

Bu hep böyle tamamlayacak kendini,bi yerden düşerken diğer yandan tutacak hayat.

Kendime,tecrübelerime,zevklerime,tarzıma,karakterime güveniyorum.

Ve sen rüya şehir.. 

Beni öyle  mutlu et istiyorum ki hiçbir şeyden pişmanlık duymayayım,mutluluklarım hepsinden güçlü olsun.

İstemekle olmaz.

Sana da güvenilmez biliyorum.

En iyisi sana söz vereyim ben,ya da bir meydan okuma. :)

Öyle mutlu olacağım öyle güzel günlerim,başarılarım olacak ki sen bile beni kıskanacaksın.


Z.Ç İÇİN.