klişeler

hayat nasıl da güzel.
anlık değil genelleyerek kuruyorum bu cümleyi.
hepimizin hayatı ayrı ayrı güzel.
bazıları muhteşem hatta.
bunu anladım ben.
bir şeyi anlamak için düşünmek gerekmiyor her zaman.
bazen sadece görmen gerekiyor.
düşünülmeyecek kadar karmaşık olabiliyor çünkü
ve aynı zamanda görülmeye değer.
 ...
şööööyle bir iç muhasebe yaptığımda gördüm ben bunu.
başıma gelen tüm kötülükler bir bir geçiyor zihnimden.
daha 5 yaşında bir çocukken inmiş yüzüme tokat gibi bir ayrılık mesela..
8 yaşında iftira.
15 yaşında yargısız infaz.
17 yaşında ihanet,kandırılma..
tüm detaylarıyla düşündüm,hiç kaçmadım.
acıttım canımı.
sonra tam sıkıldım düşünmekten tam boşveriyordum ki gördüm.
 ...
tüm bunlar aslında hayatımın dönemeçlerini oluşturdu.
değiştirdi beni.
ben fark etmeden değişti tüm yollarım.
e zaten yol değiştirme yaşında değilim,değildim.
5 yaşındaki kaybım,beni daha iyi bir hayatın kıyısına bıraktı.
daha büyük sevgi,daha büyük anlayış getirdi bana.yani getirmiş,anladım.
uğradığım iftiradır odur budur beni daha aksi,hursuz,huzursuz ama güçlü yapmış.
ilk hayal kırıklığım beni olgunlaştırmış.
ego mego bırakmamış bende.
çıtalarımı,hayallerimi değiştirmiş...
daha büyük hayaller,daha büyük hedefler... 

neye olmadı diye ağladıysam şimdi iyi ki diyorum iyi ki...

ve eminim hepimizin gözlerinden akan yaş bizi daha büyük acılardan korumayı hedefliyor.
küçük yolları tıkayıp bizi hayal kırıklığına uğratıyor çabamız ama hepsinin,hepsinin "daha"sı bizi bekliyor.

kötü insanlar hariç :) onlarınkini hayattan saymıyoruz. 

saygılar,sevgiler efem..