Aklımda bir ağırlık var..Geçip saatlerin karşısına zamanı izler oldum..Düşüncelerim karmakarışıklıklar içerisinde bir kördüğüm oldu..Elimde avucumda ne var hesaplayamıyorum.Aksattığım işlerimin üzerinden acımasızca geçti zaman.Nasıl toparlanacağım meçhul.Daha çok istedikçe daha çok kaybediyorum.Sanki ben 'tamam,pes' dediğimde çekilecek üzerimden,rahat bir nefes aldıracak..
Sesler de işin önemli ama vurdumduymazlığa gelen yanı..Dün gece de bir kadının çığlıklarını duydum.Ne hikmetse!..Ben kulaklarımı kapadıkça içimde çoğalıyor sesler.Sanki nefesimi tutarsam içimde patlayacağım gibi..Hiç bir gider yolu yok mu bunun?..
Sahi kurtuluşun olmadığını düşünmeye başladım.Elimde ne kaldı ki?
Huzur mu,huzursuzluk mu?
İyilikler mi,kötülükler mi?
Sabır mı,kanaat mi?
Kulluk mu,isyan mı?
6 yorum:
bildiğim birşey varsa gün gelir çekilir kara bulutlar...
güneşler doğar karanlık gecelerin ardından...sabret yeter:)
sevgiler benden sana:)
Sevgili evolet:); dilerim öyle oldur nefesim kesilmeden 'mutlu' olabilirim..ama bana çok uzak gözüküyor,hatta gözükmüyor bile..
benden de sana sevgiler güzel insan:)
ama dersen öyle üzülür gelen mutlulukların,onlara inanmıyorsun diye:(
yakındır uzak sanılanlar;)
Yakınları uzakları biz belirlemez miyiz?mutluluk geldiği zaman ben bacaklarım karnıma çekilmiş ellerim gözlerimde olursam ne manası kalır ki:/
Dua ediyorum bir taraftan da isyan işte,tek olan bu.
sen merak etme mutluluk geldiğinde...Sen uyuyor bile olsan o uyandırır seni...Mutluluğa hiç bir zaman kapanmaz kapılar...Ve tüm karmaşıklığın senin hayata tutunmanın emekleridir...
Sevgili müdür;Hayata tutunmanın karşılığı acı mı diyorsun yani..bu karmaşa benim canımı yakıyor çünkü..
Yorum Gönder