5.1.13

kim derdi ki?

hayat öyle bi yere getiriyo ki insanı lan diyosun ne oluyoooo..çirkinleşiyosun be.

ben,özlem olan ben.
iyi birisiyim ama çoook eksiklerim var,karakterimde bi döküntülük var,toplanması gereken şeyler var.biliyorum yani eksiklerimi,düzelmem gerektiğini,değiştirmem gereken yerleri.
bazen bakıyorum kendime şöyle.lan özlem diyorum gülüyorum.
bi kere çok hızlı yaşıyorum.çok çabuk tüketiyorum.bitiriyorum hemen.bazen kendime ben bile şaşıyorum.

e hayatta zaten kendiliğinden hızlı olan bişi değil mi?
biz ikimiz deli oluyoruz,hızımızı alamıyoruz,önüne geçemiyoruz.

ben en çok pişman oluyorum biliyosun mu. acayip,deliler gibi.
sonra adımdan mıdır nedir esprisi yapmak istemem ama adımdan mıdır nedir çok özlüyorum.
bazen deli gibi bazen aptal gibi.
özlemek var ya özlemek.
o konuya hiç girmeyelim..

ne diyoduk..hayat adamı nasıl ters düşürüyo,nerelere getirip piç gibi bırakıyo di mi?
di bence..


4.1.13

sana bir masal anlatayım mı baba?

acayip değişik bir konusu var masalımın.

bir gün bir gün bir M,uyandığında kendini çok mutsuz hissetmiş.M hiç kendini mutsuz hissetmeyen biri değilmiş ama genelde yüzü hep gülermiş,mutlu olmak için sebep aramazmış,öööylee mutlu da olurmuş hani az buz değil cidden elle tutulur bi mutluluğu olurmuş her zaman etrafına güldükçe saçılan.
İşte M kendini mutsuz hissetmeye başladığında çok şaşırmış afallamış deliye dönmüş.Korkmuş,çünkü ilk defa karşılaştığı bir durummuş.Eli kolu bağlanmış,çaresiz kalmış.
En yakınlarına bulaştırmış mutsuzluğunu istemeden.Ne bilsin M mutluluk gibi mutsuzluğun da bulaşacağını.Çocuk işte..Hesap edememiş.Bi de sevdikleri onu hep sever sanmış M.ne olursa olsun onlar onu hiç bırakmaz sanmış,sevdiklerine karşı hiç korunmamış hep yalın kalmış.Çocuk ya hani..bilememiş..
Mutsuzluğunu etrafına bulaştırınca sevdikleri artık M'yi sevmemeye başlamış.ama M bunu anlamamış,hiç aklının kıyısından bile geçirmezmiş çünkü sevdiklerinin bir gün onu sevmeyeceğini.düşünsene adı üstünde bi kere; "sevdiklerin"
M,A'yı çok severmiş epeskiden.A çok tatlı çok samimi çok safmış çünkü.M'yi hep sevmiş.Kollamamış hiç ama sevmiş.Hem M'nin kollanacak hiç bi durumu olmamış ki hayatta.A'ya karşı hep yalın olmuş M. onun yanına hiç gardını almamış,yüzünü saklamamış,kalbini gizlememiş.Ama A hainlik yapıp M'nin kalbine bi vurmuş! paaaaaaaaaaaat!! M çok şaşırmış.Çünkü A.. Çünkü A...M çocuk ya hani.. hissedememiş..
M düşmüş,dizi kanamış,çok kanamış sonra E gelmiş. E M'nin gizli korumacısıymış.A bunu hiç bilmiyormuş sanmış ki ben bi kere vururum az canı yanar sonra geçer M beni yine sever.. evet evet A böyle sanmış..
Çocuk değilmiş A..ama sanmış işte..
E çok manyakmış. Ama M'ye çok yardım etmiş.M'nin hayatında ki bütün E'ler gibi..Şööyllee bi bakmışlar yarasına M'nin..bi de ne görsünler..M'nin canı A yüzünden acımıyormuş ki.. hay allah M çocuk ya neden canının yandığını bile anlamamış.
M'nin canını asıl R yakmış.
yaaaaaaa R!
R yapıp kaçmış hemen.
Çünkü R çok kötü birisiymiş.kimse anlamamış onun kötü birisi olduğunu.Bencilin tekiymiş,düzenbaz ve sahtekarlık da varmış R'de..hay aksi.. M bunu hiç görememiş..ama R onun canını çok yakmış,yakmış ve gitmiş,hiç de iz bırakmamış.çekip gitmiş.
E'ler buna çok şaşırmışlar. M bir türlü eskiye dönemiyormuş.ama gerçeği de ona söylemek zorundaymış E'ler. söyleyememişler. yapamamışlar.A daha değersizmiş çünkü.Canını A'nın acıttığını düşünsün istemişler.
A hiç dönmemiş geri. R de dönmemiş.
E'ler gitmek zorunda kalmışlar.
Sonra M yalnız kalmış.
çaresiz kalmaktan kötüymüş yalnız kalmak M'ye göre.O hiç yalnız kalamamazmış.ama kalmış.
M çok üzülmüş ama çok.sıfatsız bir üzüntü..bambaşka bir üzüntü.

M uyumuşuyanmışuyumuşuyanmış zaman almış başını gitmiş tabi.
Bi de bakmış ki .. 
bi de bakmış ki..
bi de ne görsün..

(devamı haftaya babacım)