Çok yorgunum..
Uzun bi süre bitkisel hayatta kalmış gibi hissediyorum kendimi.
Ne çok şeyi bir arada yürütüyormuşum meğer..geç kaldığım her şeye hastalıklı halimle yetişmek zorundayım şimdi..ertelenmişlikler,yapılacaklar,yapılamayanlar..
en basitinden dersler..birinden çıkıp birine sarılıyorum sınavların.bu hastane olayı çok kötü oldu çook..şimdi de yoğunluktan uyuyamıyorum.
baş ağrılarımda günün belli anlarında çekilmez oluyor..
yani nietzsche'nin "baş ağrılarımın beynimdeki doğum sancıları olduğunu düşünüyorum"sözünü bizzat yaşıyorum..
Her şeyi,nefes almayı bile baştan öğrenmem gerekiyormuş gibi geliyor..
"kaldığın yerden devam edemiyorsan yeniden başlarsın" diye bir söz var ya hani çerçeveletip duvarıma mı assam nedir..