31.7.09

istemeyi bilmek

istemeyi bileceksin ki istediğini versinler.sanırım ben bu konuda olmaması gereken kadar başarısızım.son birkaç yıldır konuşmaktan,bir şeyleri açıklığa kavuşturmaktan ya da haklıyı haksızı ayırmaktan vazgeçmiş bir haldeyim.bıkmış olduğumun delilidir bu.

işin koyan tarafı,insanlıktan bir damla bile nasibini alamamış kişilerin çıkıp adalet temsilcisi olması.ve benim yine susmam.bunu neden yapıyorum bilmiyorum.istesem o uğruna dünyaların verildiği tabuları rahatlıkla yıkabilirim.neyin suskunluğu peki bu?neden yapıyorum bunu?

ve işin kötü tarafı;beni seven en azından öyle görünen kişilerden de kopmam.hiçbir gönül bağımın olmadığı anlamına (mı) geliyor.konuşmak artık canımı acıtıyor.kelimelere düşman oldum.öylece oturup izlemek,dinlemek istiyorum.

anlam veremiyorum.beni bu kadar ne yıpratıyor içten içe?neden onunla yüzleşemiyorum?

neden?neden?neden?..

29.7.09

ürtikel

4 gündür hastalıklarımla uğraşmaktayım.Strese,aşırı kafeine ve bunun gibi sudan ucuz sebeplere vücudumun verdiği tepkilerle..yordu beni çok dinlenmek.çok düşünmek daha da büyük bir hastalık değil mi?. öylece dinleneyim diye bırakıldığım yerde krizlere giriyorum ister istemez.ilaçlar; yetmiyor,yetemiyor.ne uyutuyor ne acıyı hafifletiyor.

zaten sevmediğim aynaların karsısına da çıkamaz oldum şimdi.bi de kabuğum için mi ağlayayım?.

Ve malesef sonuç öyle oluyor. giderek azalan zaman karsısında hâla kendimi bulamadım.

anladığım tek birşey var.hayat kendimi kaybetmeye değecek kadar yaşamaya değmiyor..

23.7.09

dağınık yalnızlık

ellerimi kirletmeden yaşamak istiyorum.içimde bir damla bile merhamet kalmadı.ne başkalarına acıyabiliyorum ne kendime.günler ufalanıyor ellerimde.içimi katledenleri bir bir zihnimde tutuyorum.beni dağıtıp,yığınla bir kemik torbası haline getirenleri içime ektikleri nefret tohumlarının meyveleriyle ödülledireceğim.

bu karanlıklar hiç bitmeyecek biliyorum.gecenin ardında yine gece var..güneşimi çalanlardan soracağım hesabımı..

dağınık bir yalnızlık elimde kalan.. merhametsiz ve paramparça bir yalnızlık.

22.7.09

düş ağrısı

Rüyalarımda görüyorum onları..o gerçekleşmesini çok istediğim düşlerimi.kolay değil ki,bir tarafı yıkarken bir tarafı yapabilmek.canım yanıyor..hem de çok.'keşke' diyeceğimden eminim,vazgeçtiğim için.benim olabilecekken bıraktığım hayaller çünkü..ben onların yıkıntıları üzerine nasıl başlayacağım şimdi?..benim için ağrıyorlar,nasıl çekip atayım ?..gözlerimin önünden akıp giden düşlerimi sanırım bir daha geri getiremeyeceğim..

21.7.09

karanlıktan çıkarken

5 gün sonra ilk defa evimden dışarı adım attım..gökyüzüne bakamayacak kadar kapalıymış gözlerim,irkildim.. insan içine çıkmayı unutmuşum.bu kötü işte.zamanım azalıyor.bir yerlerden başlamam lazım..yoksa herşey berbat olacak..aslında birçok alternatifim var,yok değil.kendimi bir an önce bu kaostan kurtarıp ilk adımımı atmam lazım.alışmaya çalışıyorum daha doğrusu beynimi buna hazırlamaya çalışıyorum..çok yorgunum ve daha yorucu bir işe başlamaktan korkuyorum sanırım..uykusuz gecelerimi terk etmek zorunda kalmaktan bile korkuyorum.ne acı.

20.7.09

anladım ki anlamak yetmiyor


Bildiğim birçok şey,bilmediğimin içinde.Kararsız kaldım.Ne olduğunu,ne yapmak gerektiğini biliyorum ama tipik şizofren hâlleri işte..Birçok dünyayı içimde barındırıyorum..Biliyorum ki zaman zam'lardan türemedi bu yüzden mutluluklarımızın kısa sürmesi..bir itirazım yok bu yüzden.. hayat istediği gibi yaşasın beni,ben onu yaşamayı beceremedim doğrusu.Kötü bir oyuncuyum bu oyunda.Kötü bir öğrenciyim bu okulda.Mezara götüreceğim hayallerim; şimdi hay... ile başlayan küfürler..bildiklerim beynimde baskılar yapıyor..içimde bir kaos havası...dışarı çıksam yağmur arındırır mı beni?..kurtuluş yok mu bundan?..

Başlıktaki söz Ömero ya aittir.

19.7.09

su masalı

Sen çöllerin ardında

Bozkırın kornunda

Yalnızsın..

18.7.09

Çok Yorgunum



Kalabalık içinde yalnızım.Herkese farklı gözlerle bakamamak zor.Bir bedende birden fazla kişi yaşatabilmek zor..Sanırım sonunda katil olacağım..
Çok uzağı hayal edebilmeme rağmen önümü görememem ne tuhaf.. Yapmam gerekeni bilmeme rağmen yapılması gerekeni bir kenara atmak ne ilginç..
Bunu hangi ben tercih ediyor acaba?..
Bu duyguları besleyen hangi ben?..
Bunlar tipik ergen muhabbetleri değil,çünkü içimde onu yaşayan bir ben var..
Benliğimden kurtulmak istiyorum!..

17.7.09

Aklımın Odaları..


Ne olursa olsun,hangi acı beni savurursa savursun O aklımda.Sanki en çok da O baskı yapıyormuş gibi bana..Herkesin sorumluluğundan çok onunki var üzerimde.Off çok zorlanıyorum...

Önümde seçmek için tek bir yol var..hayallerime giden yol çoktan görünmez olmuş.Onlar artık hay.. ile başlayan küfürlere dönüştüler.

Peki ya O ?..  O da benim bir hayalim yani aslında hiç olmayan olgular odasında mı kalmalı?..

Bir göze alabilsem.. bir çıkabilsem bu cehennemden..içimdeki nefretten bir kurtulabilsem..

Zamanın acımasızlığından,hayatın türlü oyunlarından,kaderinden cilvesinden..

herşeyden.. bıktım tükendim...

Göz Yaşı..

Yüreğimden akan bu yaşlar iç temizleyen cinsten değil; acımı alevlendiren türden..Her gün bir gün bitmesi dileğiyle damla damla harcıyorum.Ne yazık ki acı gerçeğinden de farkındayım..

Bu alev sönmedikçe bu pınarlar kurumayacak..

Öl-


Uzun zamandır kendimle konuşmamıştım.Belki de artık iyi oluyorumdur derken aslında bunun ne kadar büyük bir kayıp olduğuna karar verdim.Kendi dünyamda oyalanırken yanımda sandığım kişiler,yaptıklarıma anlam veremeyerek çoktan 'elveda' demişler bile bana..
Düşününce zor geliyor.Neden anlamadılar ki beni?Neden sormadılar?Neden sorgulamadılar?Kalbim ne de olsa birgün duracak.. Neden kırdılar?..
Beynimdeki sesler susmuyor,geceleri uyutmuyor..
Herşeyi bu kadar zora sokan ben miyim?..
Ya da şöyle mi sormak gerek.. Olanların sorumlusu ben miyim sadece?

16.7.09

Ölmek Tatlıydı Baldan..


Tabi birkaç gün öncesine kadar.

Hayat her zaman karşıma istemediklerimi çıkarmak zorunda mı sanki?.. Bazen keşke diyorum,keşke bilmem gereken bazı şeyleri bilmeseydim.Hiç olmazsa taşıyamayacağım yüklerin altında kalmazdım.Ama inatla savaşıyoruz..

Mutlu olmayı göze alamıyorum sanırım,Mutluluklarımdan vazgeçme cesaretini gösterebildiğime göre..Kaç kez yaşayacağım daha bunları.Yolun başında tükendim.Çoğu kez uçurumun kenarına gelmekten usandım.Artık bir rüzgarda devrilmek istiyorum...

(Buraya kadar mı?!..)

Bir Tutam Baharat..



Merhaba sevgili yeni dünyam..Yazmaya başlamak uzun zamandır fikrimdeydi.Kısmet bu günlereymiş.Her kapının yüzüme kapandığı bu günlereymiş..

Aklımı kafa tasımdan uçurduğum günden beridir yaşamaya zorlanıyorum.

Olduğu kadar artık.

Vaktimin çoğunu burda bloglayarak geçireceğim sanırım.

Hoş buldum,gizli defterim..