ellerimi kirletmeden yaşamak istiyorum.içimde bir damla bile merhamet kalmadı.ne başkalarına acıyabiliyorum ne kendime.günler ufalanıyor ellerimde.içimi katledenleri bir bir zihnimde tutuyorum.beni dağıtıp,yığınla bir kemik torbası haline getirenleri içime ektikleri nefret tohumlarının meyveleriyle ödülledireceğim.
bu karanlıklar hiç bitmeyecek biliyorum.gecenin ardında yine gece var..güneşimi çalanlardan soracağım hesabımı..
dağınık bir yalnızlık elimde kalan.. merhametsiz ve paramparça bir yalnızlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder