21.7.09

karanlıktan çıkarken

5 gün sonra ilk defa evimden dışarı adım attım..gökyüzüne bakamayacak kadar kapalıymış gözlerim,irkildim.. insan içine çıkmayı unutmuşum.bu kötü işte.zamanım azalıyor.bir yerlerden başlamam lazım..yoksa herşey berbat olacak..aslında birçok alternatifim var,yok değil.kendimi bir an önce bu kaostan kurtarıp ilk adımımı atmam lazım.alışmaya çalışıyorum daha doğrusu beynimi buna hazırlamaya çalışıyorum..çok yorgunum ve daha yorucu bir işe başlamaktan korkuyorum sanırım..uykusuz gecelerimi terk etmek zorunda kalmaktan bile korkuyorum.ne acı.

Hiç yorum yok: