istemeyi bileceksin ki istediğini versinler.sanırım ben bu konuda olmaması gereken kadar başarısızım.son birkaç yıldır konuşmaktan,bir şeyleri açıklığa kavuşturmaktan ya da haklıyı haksızı ayırmaktan vazgeçmiş bir haldeyim.bıkmış olduğumun delilidir bu.
işin koyan tarafı,insanlıktan bir damla bile nasibini alamamış kişilerin çıkıp adalet temsilcisi olması.ve benim yine susmam.bunu neden yapıyorum bilmiyorum.istesem o uğruna dünyaların verildiği tabuları rahatlıkla yıkabilirim.neyin suskunluğu peki bu?neden yapıyorum bunu?
ve işin kötü tarafı;beni seven en azından öyle görünen kişilerden de kopmam.hiçbir gönül bağımın olmadığı anlamına (mı) geliyor.konuşmak artık canımı acıtıyor.kelimelere düşman oldum.öylece oturup izlemek,dinlemek istiyorum.
anlam veremiyorum.beni bu kadar ne yıpratıyor içten içe?neden onunla yüzleşemiyorum?
neden?neden?neden?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder