ben en son bu kadar mutsuz olduğumda;
yine sonbahardı.
ilk aşkımdan ayrılmıştım
ölcem sanmıştım o kadar çok üzülüyordum ki uyumak istemiyordum rüyamda onu görüyordum uyanık kalmak istemiyodum çünkü her anımda bana yaptıkları yüzü sesi geliyodu aklıma
sınavım vardı çalışmam gereken annem gözünün içinde umutlarıyla bakıyodu bana
yemek yemeyi unutuyodum ağlayacak yer bile bulamıyordum bazen
kalbime öyle bir şey olmuştu ki fiziksel olarak o baskıyı hissedebiliyodum
amcam yüzüme bile bakmıyodu hastayım sanıyodu üzerime gelmemek için konusmuyodu bile benle
her gün elim mecbur kendimi ordan oraya sürüklüyodum olmam gereken her yerde bulunup olduğum her yerde mutsuzluktan ölüyordum
içmek istiyodum içemiyodum
ölmek istiyodum ölemiyodum
o kadar kötüydü ki gözlerimi bile açamıyodum
gülemiyodum
konusamıyodum
acı ya,bi yerde uyuşup kalıyodum
tarifini bile yapamıyorum ama çok mutsuzdum çok çaresizdim
bunların bedelini hep ödedim
gel zaman git zaman yine mutsuzum
bi daha hiç canım öyle yanmaz bi kere geçtiğini gördüm ya bittiğini anladım ya asla acı çekmem çeksem de
bilirim,atlatırım sanıyodum
sanıyomuşum cidden
hiç de öyle olmuyomuş
ben gene aynı ben acı gene acı her şey aynı kalabiliyomuş
en kötüsü çaresizlik sandığım günlerden en kötüsü yalnızlık günlerine geçişimden bu yana mutsuzluğun dibindeyim.
anlatmıcam kimseye çünkü anlamıcaklar.çünkü kimse ne yaptığının farkında değil
çünkü herkes önce kendi kuyruğunun peşinde.
çünkü insanlar sarhoş gibi yaşıyor
çünkü insanlar çok bencil
sana üzülüp kalıyolar
sana acıyıp kaldıkları yerden devam ediyorlar
kimsenin umurunda değilsin çünkü
ve yine çünkü insanlar acını üzüntünü paylaşmıyorlar,paylaşmak değil bilmek istiyorlar.
ne kadar güçsüz olduğunu neyin olduğunu bilip arkandan gülmek istiyorlar
çünkü insanlar aptal
en az benim kadar
en en en en kötüsü de yakın olduğun insanların aptal olması
güvendiğin insanların aptal olması
sevdiğin insanların aptal olması
değer verdiğin insanların aptal olması
mutlu ettiğin insanların aptal olması
mutlu olduğun insanların aptal olması
ben en son bu kadar mutsuz olduğumda;
geçmişti ama çok acımıştı
bu da geçecek mi?
11 yorum:
evet bu da geçecek, acı insanı olgunlaştıracak vs. ama bir gün yine benzer bi acıyla karşılaştıgında aynı sıkıntıları yaşayacaksın. ben bunca yıl sonra anladım bunu, insan değişmiyor ve acıyı ilk gün nasıl yaşıyorsa öyle yaşıyor...
hiç adil hiç mantıklı hiç yaşanılır gibi değil olmamasına rağmen.
Bütün yazdıklarının kelimelerine nokta virgülüne kadar katılıyorum.İnsanlar acımasızlar .Hayat onlardan zalim ya aşk acısı işte o da tuzu biberi.Geçer bunlar da çekilen acılar unutulmaz sadece hafifler bir diğer gelen acıya tahammül edebilelim diye canım.Dünyanın düzeni bu bu düzeni de koyan yine bizleriz.Canım bundan böyle mutluluk seni de bulsun daha fazla bekletmeden ....
:)teşekkür ederim canım çok hoşuma gitti yorumun.
Asıl gel sen bana sor ixir...:)
Dünyaya bir kez geliniyor, yıpratma kendini.
Hoşuna giden şeylere odaklan, onlarla geçir vaktini. Çok daha çabuk atlatacak ve yenileneceksin, inan ;)
BABANA BİLE GÜVENME ! demiştik hatırlatırım. bir de yakında mutluluklarını yazıcaksın buraya.az kaldı,bunu da hatırlatıyım :)
Çevrendeki insanlar kötü değil kuzu sen fazla iyi, fazla aklı başındasın :) Senin gibi (benim gibi) insanların mutlu olması da bu yüzden biraz zor...
Bilmiyorum ama geçer sanırım. İnsanlar hakkında söylediğin her kelimeye katılıyorum. İnsanın doğası bu. Maaleseffff :) Bedelini illa ki ödemişsindir çünkü insan en çok kendine yaptıklarının bedelini ödüyor. Yani en azından benim öyle oldu :) Yapma. Kendine yapma :)
Geçecek tabii ki niye geçmesin. Hayata hep kaybeden olmak için gelmedik ya. Geçince de yaz ama. Eğer insanlar mutsuzken, bunu paylaşmak yerine, derdine yoldaş olmak yerine, bunu kullanıyorlarsa, senin daha çok mutsuz olmana neden oluyorlarsa, mutlu olduğun anları da onların gözlerinin içine içine sok ki bu sefer de kıskançlıktan kudursunlar...
http://www.youtube.com/watch?v=BhDNZKCI9sA
Teşekkür ederim :)
Yorum Gönder