boşversene ya

hayatta en boktan şeylerden biri de; ne istediğini bilememek.

yine depresif bi anımdayım. düşünüyorum,hayatımda yolunda gitmeyen birşey yok. aslında var, var tabi ama büyütülecek fazla bi mevzu yok. yine de kendimi bi tuhaf,arayışta falan hissediyorum.

bulduğum her şeyi kurcalıyorum. bulduğum her insanı da kurcalıyorum.

ama öyle tarifsiz ki anlamlandıramadığım bu şey.

bir yanım kimseyi istemiyorken diğer yanım birinin yokluğunu çekiyor.

bir yanım herkesi tanımak isterken diğer yanım tanıdıklarımı bile sorguluyor.

bir yanım yalnız kalmak isterken diğer yanım yalnızlıktan şikayet ediyor.

ne bu ya?

nasıl bişey bu içinden çıkamadığım?

bana bir adım gelse diye ölüp biteceğim insanlar,olaylar,durumlar bile istediğim olunca büyüsünü kaybediyor.

bi kitapta okumuştum, IV. Murat'tı sanırım.. Bağdat'ı fethettikten sonra;

"Bağdat için savaşmak Bağdat'ı almaktan daha mı güzel ne" demiş.

Hayat da bu cümlede mi saklı acaba.ya da sorularımın cevabı diyelim,bu cümlede mi saklı?

Ne dersin?

İki tarafımı da ayrı ayrı seviyorum da benim mi haberim yok?

Offf.. kendime sorduğum soruların cevapsız kalması kadar boktan bişey varsa 

o da 

bu hayatta ne istediğini bilememektir.